Czynniki wpływające na kurczliwość parkietów
Skurcz pojedynczej klepki zależy od zmiany wilgotności otoczenia, wartości skurczu całkowitego i wilgotności punktu nasycenia włókien dla danego gatunku drewna, szerokości deszczułki i kierunku (przekroju) badania.
Nawet klepki wykonane z tego samego gatunku drewna mogą w różnym stopniu pracować ze względu na pochodzenie z różnych siedlisk i odmienne warunki wzrostu, a także na pochodzenie z różnej części pnia. Niewielki wpływ na wielkość skurczu parkietów drewnianych ma równie odpowiednie suszenie drewna, stosowanie gruntów, klejów i lakierów tworzących barierę ograniczającą absorpcję wody. Zmniejszenie higroskopijności drewna następuje również wraz z procesem starzenia się drewna. Zdecydowanie największe znaczenie ma jednak działanie użytkowników w kierunku zapewnienia optymalnych, w miarę stałych warunków otoczenia. W praktyce takie warunki w pomieszczeniu przy zmieniającej się temperaturze i względnej wilgotności powietrza w otoczeniu możliwe jest do uzyskania za pomocą sztucznej klimatyzacji.
Przy szczególnie niskiej wilgotności powietrza w okresie grzewczym, pomimo że w obiektach tych znaczna ilość wilgoci pochodzi z parowania z organizmów ludzkich, gotowania, prania i zmywania, jest to nadal niewystarczająca. Konieczne jest dodatkowe sztuczne dowilżanie za pomocą różnego rodzaju nawilżaczy, od najprostszych zawieszanych na grzejnikach począwszy, po najbardziej skuteczne elektryczne z wbudowaną regulacją i kontrolą wilgotności. Klimatyzację stosuj się np. w pomieszczeniach muzealnych, w których przechowywane są cenne przedmioty z drewna. W świetle powyższych informacji teoretycznych i praktycznych dotyczących właściwości drewna wynika wniosek dla producentów parkietu, sprzedawców i parkieciarzy, a także użytkowników taki, że każde drewno, bez wyjątku, w mniejszym lub większym stopniu może pracować tzn. zsychać się lub pęcznieć, również paczyć lub pękać.
Praca podłogi wykonanej z naturalnego drewna, jako materiału o właściwościach higroskopijnych i anizotropowych, przy założeniu poprawnie przeprowadzonego montażu i właściwej wilgotności początkowej materiału, nie może być podstawą reklamacji. Jego całkowitą stabilność można zapewnić poprzez utrzymanie niezmiennych warunków otoczenia tj. wilgotności i temperatury za pomocą sztucznej klimatyzacji, która mówiąc ogólnie, zimą dowilża, a latem osusza powietrze. Do zakresu odpowiedzialności parkieciarzy powinno zapewne należeć dokonanie właściwego montażu, w skład którego wchodzi szereg elementów. Jednym z nich jest zbadanie wilgotności podłoża, parkietu i powietrza, oraz poznanie przyszłych warunków użytkowania w celu ewentualnego zdecydowania o sezonowaniu parkietu, bądź sezonowaniu pomieszczenia w celu doprowadzenia do powstania warunków równowagi higroskopijnej w układzie drewno - powietrze – podłoże gwarantujących zminimalizowanie ryzyka pracy. Ponadto do ich zada należy sprawdzenie równości, stabilności i trwałości podłoża, upewnienia się o właściwej izolacji przeciwwilgociowej oraz, dobór odpowiedniej chemii, i poprawne wykonanie montażu i wykańczania. Istotną częścią pracy parkieciarzy powinno by poinformowanie klienta o zasadach owego użytkowania parkietu w sposób zmniejszający ryzyko jego pracy. Obowiązek uświadomienia użytkownikom zjawisk zachodzących w drewnie spoczywa również na producentach i sprzedawcach podłóg drewnianych. Muszą oni ze swojej strony dbać, aby sprzedawany materiał charakteryzował się a właściwą dla naszego klimatu wilgotnością. Za tak uważa się w naszych warunkach klimatycznych, i jest to usankcjonowane normami 9 +/- 2%.
