Orzech Północno - Amerykański – czarny wojownik
Ze względu na swoją charakterystyczną barwę i ciekawe usłojenie oraz świetne parametry, orzech północno - amerykański jest niezmiernie cenionym gatunkiem drewna użytkowego. Jedno z jego zastosowań spowodowało, że w Ameryce często nazywa się go „gunwood”. Waleczne drewno masowo uczestniczyło podczas wojny domowej Północy z Południem, ponieważ bardzo chętnie było wykorzystywane jako materiał na kolby karabinów i rewolwerów. Od tego czasu było używane przez pokolenia amerykańskich żołnierzy.
Orzech północno - amerykański występuje wyłącznie na środkowym zachodzie i północnym wschodzie USA (w stanach Ontario, Kentucky, Indiana, Południowa Dakota, Missouri, Kansas, Nebraska, Floryda, Minnesota, Texas) i południowym wschodzie Kanady. Powszechnie znany na całym świecie jako orzech amerykański lub orzech czarny (niem. Amerikanischer Nussbaum, Schwarznuss; franc. Noyer noir; wł. Noce nero; niderl. Amerikaans noten; rosyjski Orech czornyj), w Ameryce nazywany jest Black walnut, American black walnut, ale również – ze względu na historyczne piętno wojny domowej – gunwood. Naukowa nazwa należącego do rodziny Juglandaceace Orzecha Amerykańskiego to Juglans nigra L.
Orzech północno - amerykański jest szybko rosnącym (roczny przyrost nawet do 1,1 m) lubiącym światło i przestrzeń drzewem, które osiąga wysokość do 25–30 m. Cylindryczny pień jest zwykle regularny o długości do 15–18 m i średnicy do 1 m. Samodzielnie rosnące drzewa tworzą ogromne, kuliste korony. Liście o długości do 60 cm złożone są z 15–23 listków bocznych. Orzech amerykański, podobnie jak jego europejski kuzyn, rodzi orzech z silnie aromatyczną, grubą, zieloną okrywą. Łupina bruzdowana podobnie jak u orzecha europejskiego, jednak znacznie twardsza i trudniejsza do otwarcia. Kora jest mocno porowata i bardzo ciemna, dzięki czemu drzewo zawdzięcza swoją nazwę – Orzech czarny. Orzech amerykański zawiera barwnik o nazwie juglon (5-hydroxy-1, 4-naftochinon), który powoduje, że obumierające organy drzewa czernieją, a dodatkowo ma działanie toksyczne na niektóre rośliny. Bezpośrednio po ścięciu Orzech amerykański ma ciężar właściwy w granicach 900 kg/m3, który po osiągnięciu wilgotności ok. 9% spada do ok. 640–700 kg/m3.
Część bielasta o szerokości 3–7 cm wyraźnie oddzielona, biaława, poprzez żółtawą do szarej. Część rdzeniowa czekoladowa do fioletowo-brązowej, z purpurowymi odcieniami i ciemnymi żyłkami. Usłojenie wyraźne o bardzo dużych walorach dekoracyjnych. Drewno Orzecha amerykańskiego, ze względu na swoje dekoracyjne usłojenie oraz szlachetną, ciemną barwę, używane jest przede wszystkim do wykonywania elementów wystroju wnętrz, takich jak meble, parkiety, kasetony, okładziny ścian. Drewno to znajduje również specyficzne zastosowania, takie jak budowa instrumentów, czy wykonywanie kolb do karabinów lub ozdobnych guzików.
Klejenie drewna nie stwarza większych problemów przy zastosowaniu jedno- i dwuskładnikowych klejów poliuretanowych. Cięcie i szlifowanie także nie jest trudne, jednak należy zadbać w czasie pracy o skuteczny system odpylania, ponieważ kontakt z pyłem może powodować wystąpienie uczuleń skóry i reakcji alergicznych układu oddechowego. Wbijanie i wkręcanie śrub nie wymaga wcześniejszego nawiercania. Lakierowanie i olejowanie jest stosunkowo łatwe, jednak ze względu na zawartość taniny, w przypadku stosowania bezpośrednio na drewno lakierów wodorozcieńczalnych, może dojść do powstania ciemnych przebarwień. Zawarta w drewnie tanina pozwala przyciemniać parkiet orzech amerykański oparami amoniaku. W kontakcie z metalami żelaznymi i wilgocią mogą wystąpić granatowe przebarwienia. Pod wpływem substancji alkalicznych mogą pojawiać się plamy.
Źródło: Podłoga 6/2009
